Bir yaz eyyabında Akçaabat’da öyle bir dolu yağmış ki, âfât!… Bağ bahçe, tarla tapan, sebze meyve ve ne varsa hepsini darmadağan etmiş.

Dolu geçip de ortalık durulunca Veli (Haçkalı) Baba, dervişlerinden biriyle o perişanlığın, o darmadağınıklığının kenarından geçerken, etrafa şöööyle bir bakınarak:
-Ula yâ Rabbim, demiş ha bu senin yapduğunu bir kariş uşak yapmaz daa!
Ondan sonra da yanındaki dervişine dönerek:
-Ben tedüm, sen de temeyesun haa! Sakın ha sen de benim gibi konuşmayasun! demiş.